Zgadzam się

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi. Więcej szczegółów w naszej polityce prywatności

Poradnie

Poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży

Poradnia Zdrowia Psychicznego

Kierownik:
Lek. Zofia Szepczyńska,
specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży

Lekarze:

  • Lek. Ewa Bielańska, specjalista psychiatrii i psychiatrii dzieci i młodzieży
  • Lek. Zofia Szepczyńska - lekarz, specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży, dyplomowany suicydolog, ukończony całościowy 4,5-letni kurs psychoterapii 

  • Lek. Tomasz Ptak - lekarz, Specjalista psychiatrii, Specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży, Specjalista psychoterapii dzieci i młodzieży, Certyfikowany psychoterapeuta i superwizor Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, certyfikat psychoterapeuty EAP
  • Lek. Agnieszka Wierzbicka-Fijołek - lekarz w trakcie specjalizacji z psychiatrii dzieci i młodzieży
  • Lek. Katarzyna Jędrzejczyk - lekarz w trakcie specjalizacji z psychiatrii dzieci i młodzieży
  • Lek. Alicja Urban – lekarz w trakcie specjalizacji z psychiatrii dzieci i młodzieży

  • Lek. Aleksandra Szcześniak - lekarz w trakcie specjalizacji z psychiatrii dzieci i młodzieży

  • Lek. Edgar Wójcik - lekarz w trakcie specjalizacji z psychiatrii dzieci i młodzieży

Psychologowie:

  • Mgr Ewa Sitnik, psycholog kliniczny, psychoterapeuta D
  • Mgr Ewa Dobrzańska - psycholog kliniczny, psychoterapeuta z ukończonym całościowym 4-letnim kursem psychoterapii
  • Mgr Barbara Mazurek-Duda, psycholog
  • Mgr Maja Raczyńska-Ścigaj, psycholog
  • Mgr Ewelina Opalko, psycholog
  • Mgr Anna Łabędź - mgr psychologii, specjalistka psychoterapii dzieci i młodzieży, psychoterapeuta z ukończonym całościowym 5-letnim szkoleniem z psychoterapii
  • Mgr Urszula Miernik - psychoterapeuta 

W ramach trwającej od 2020 roku reformy psychiatrii dzieci i młodzieży, w sytuacji pojawiających się zaburzeń emocjonalnych i w zachowaniu, pierwszym miejscem kontaktu dziecka/nastolatka i rodziców powinna być Poradnia Psychologiczna dla dzieci i młodzieży (w ramach NFZ, nie jest to Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna), czasem pod nazwą Środowiskowy Ośrodek Pomocy Psychologicznej i Psychoterapeutycznej dla Dzieci i Młodzieży. Celem reformy jest, aby co najmniej jeden taki ośrodek powstał w każdym powiecie w kraju, aktualnie już większość powiatów w naszym województwie takie placówki posiada.

W ośrodkach tych dostępni są psychologowie i psychoterapeuci, opiekę otrzymuje nie tylko dziecko ale także rodzina. Nie pracują tam psychiatrzy dziecięcy, ale niemała część dzieci, które trafią do regularnej opieki psychologicznej, nie wymaga już opieki psychiatrycznej.

Aktualna mapa ośrodków dostępna jest TUTAJ

Najbliższy ośrodek można również znaleźć na stronie NFZ, wpisując w miejsce specjalizacja „psycholog” i wybierając lokalizację (województwo/miejscowość/powiat).

Zgłoszenie do psychiatry nie jest warunkowane opieką w ww ośrodku, ale zdecydowanie rekomendujemy kontakt z najbliższym Państwu ośrodkiem środowiskowym lub poradnią psychologiczną jeszcze przed wizytą lekarską, szczególnie, że czas oczekiwania na konsultację psychiatry dziecięcego to zazwyczaj kilka miesięcy. W ramach opieki, również wtedy gdy dziecko wymaga opieki  psychiatrycznej i farmakoterapii, niezbędne jest aby jednocześnie było objęte regularną opieką psychologiczną, w formie psychoterapii lub innej zalecanej po pierwszych konsultacjach.

Jako jedna z nielicznych w Polsce,  Poradnia  dysponuje bogatym doświadczeniem w diagnozowaniu i psychoterapii wczesnodziecięcych zaburzeń emocjonalnych i psychosomatycznych oraz zaburzeń z kręgu autyzmu.

Skierowanie do lekarza psychiatry nie jest wymagane.

 ***

WAŻNE! Każde dziecko, które nie ukończyło 18 roku życia, na wizytę lekarską obowiązkowo musi przyjść w towarzystwie OPIEKUNA PRAWNEGO. Jeśli dziecko przebywa w placówce opiekuńczo - wychowawczej, wskazane jest, aby towarzyszył dziecku również indywidualny opiekun z placówki. Jeśli opiekunem prawnym nie jest rodzic, powinien on posiadać przy sobie oryginał zaświadczenia z Sądu Rodzinnego o opiece prawnej nad dzieckiem. Tylko opiekun prawny, obecny każdorazowo podczas konsultacji, może wyrazić zgodę na leczenie dziecka. Zgodnie z przepisami polskiego prawa, bez obecności opiekuna prawnego na wizycie, lekarz może jedynie zbadać dziecko i ocenić czy nie istnieje bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia dziecka, nie może zlecić farmakoterapii.

 

Co przynieść na wizytę do lekarza?

 

  • książeczkę zdrowia dziecka
  • karty informacyjne ze szpitala, jeśli były hospitalizacje (wszystkie, nie tylko zwiazane z ew pobytami w oddziałach psychiatrii)
  • dokumentację medyczną od innych specjalistów, jeśli dziecko jest pod opieką, wyniki badań (szczególnie wyniki EEG, wyniki badan obrazowych głowy, wyniki badań z krwi w tym poziom hormonów tarczycowych)
  • opinię z przedszkola, szkoły – dotycząca funkcjonowania i relacji z innymi dziećmi
  • jeśli dziecko uczy się w szkole – świadectwa (szczególnie z klas I -III SP), badanie dojrzałości szkolnej z zerówki jeśli było wykonywane
  • opinie od psychologa, logopedy, pedagoga, jeśli dziecko pozostaje w opiece – opisujące trudności, stosowane metody terapii, ew postępy dotychczas uzyskane
  • orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, opinie o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju i inne
  • w sytuacji wydanego orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego – Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny na dany rok szkolny oraz koniecznie wielospecjalistyczną ocenę funkcjonowania ucznia
  • jeśli dziecko było już wcześniej konsultowane psychiatrycznie – kserokopia dokumentacji medycznej z wcześniejszej placówki (poradni, gabinetu prywatnego)

Dodatkowo pomocne mogą być:

 

  • wynik badania psychologicznego (z wartościami liczbowymi) jeśli dziecko ma trudności w nauce

  • wynik badania Testem Rozwoju Językowego, jeśli dziecko jest w wieku 4-9 lat i niepokój budzi jego rozwój mowy (dostępny we wszystkich Poradniach Psychologiczno – Pedagogicznych od 2015 roku)

Rejestracja telefoniczna
pn - pt w godz. 8.00 - 15.00 

tel. 12 619 86 93, 502 862 630

Lokalizacja:
Pawilon Jakubowskiego, ul. Strzelecka 2a

 ***

Poradnia przyjmuje dzieci i młodzież w wieku od pierwszego do osiemnastego roku życia.

Oferuje pełną diagnostykę psychiatryczną i psychologiczną oraz leczenie ambulatoryjne chorób i zaburzeń psychicznych wieku rozwojowego, w tym:

  • kwalifikowaną psychoterapię indywidualną,
  • psychofarmakoterapię,
  • oraz wywiady środowiskowe.

Rodzicu...

1. Jeśli Twoje dziecko bywa pobudzone, krótko się koncentruje, a także bywa agresywne... szczególnie jeśli nie ukończyło jeszcze 12 lat... ROZWIŃ

... w pierwszej kolejności ogranicz dziecku dostęp do urządzeń elektronicznych. Jak wynika z przeprowadzonych badań naukowych, nadmierny dostęp do ekranów elektronicznych, sprzyja nieprawidłowościom w rozwoju i funkcjonowaniu dziecka. Zarówno Amerykańska Akademia pediatryczna jak i WHO wydały wytyczne dotyczące dopuszczalnego czasu (dla zdrowych dzieci wynosi od do 1 godziny dla dzieci do 4 roku życia i maksymalnie 2 godzinny dziennie dla dzieci i nastolatków do 18 r.ż.). Dzieci, które od pierwszych lat życia mają dostęp do TV, tableta, telefonu, komputera, mogą ujawniać poważne problemy w rozwoju mowy i komunikacji, ograniczony rozwój zabawy i wyobraźni.

 

…równie niekorzystnie u dzieci działają cukry proste, które dziecko otrzymuje nie tylko w słodyczach, ale także napojach i innych daniach „na słodko”. Rodzice, którzy wyeliminowali z diety dzieci cukry proste, w krótkim czasie widzą korzystne efekty. 

 

Bardzo pomocny, w sytuacji występowania zachowań trudnych u dziecka, jest udział Rodziców w Warsztatach Szkoły dla Rodziców, organizowanych przez niektóre rejonowe Poradnie Psychologiczno – Pedagogiczne oraz inne instytucje. 

 

Zachęcamy, aby Rodzice dzieci z nieprawidłowymi zachowaniami, zapoznali się również z podręcznikami, które podpowiadają, jak skutecznie stawiać dziecku granice, eliminować zachowania trudne, w tym agresywne, wzmacniając jednocześnie w dziecku poczucie jego wartości i sprawczości (konieczny warunek powodzenia leczenia).

 

Przykładowe podręczniki to: „Sposób na trudne dziecko” Artura Kołakowskiego i Agnieszki Pisuli oraz „Pozytywna dyscyplina” Jane Nelsen. Polecamy również dla rodziców i dzieci z trudnościami w opanowywaniu swoich emocji - „Self-Reg. Opowieści dla dzieci o tym jak działać, gdy emocje biorą górę” Agnieszki Stążki - Gawrysiak.

 

Każda konsultacja psychiatryczna u dziecka, które nie ukończyło 12 lat, a głównym objawem jest występowanie zachowań trudnych, w tym agresywnych, powinna być poprzedzona wdrożeniem ww zaleceń i propozycji.

 

ZWIŃ

2. Jeśli niepokój budzi ROZWÓJ Twojego dziecka... ROZWIŃ

w obszarze mowy, kontaktu, zabawy... pojawiło się podejrzenie autyzmu lub afazji rozwojowej... zgłoś jak najszybciej dziecko do specjalistów – psychologa, psychiatry zajmującego się tymi zaburzeniami. Konieczna może się okazać również konsultacja u neurologa dziecięcego. W sytuacji zaburzeń neurorozwojowych czas jest szczególnie ważny, gdyż im wcześniej dziecko otrzyma specyficzne oddziaływania terapeutyczne, tym lepsze jest rokowanie.

Diagnozą całościowych zaburzeń rozwoju (w tym autyzmu), zajmują się wybrane poradnie oferujące wielospecjalistyczną diagnozę. 

Jeśli jednak zdecydowaliście Państwo, aby dziecko było objęte diagnozą i leczeniem w naszej Poradni, poza zgłoszeniem się do rejestracji, napiszcie krótkiego maila na adres zszepczynska@dzieciecyszpital.pl a otrzymacie Państwo zalecenia jak przygotować dziecko przed konsultacją i krótkie propozycje wsparcia „na początek”.

ZWIŃ

3. Jeśli u Twojego dziecka jest podejrzewany MUTYZM wybiórczy... ROZWIŃ

jest duże ryzyko, że lekarz podczas konsultacji również nie usłyszy jak Twoje dziecko mówi. Przygotuj, proszę, kilka krótkich (ok. 30 sekundowych) filmików z różnych sytuacji domowych, zabawy z rodzicami i rodzeństwem... Umożliwi to choć wstępną informację, czy za „niemówieniem” nie kryją się inne trudności, w tym związane z rozwojem mowy.

ZWIŃ

4. Jeśli planujesz starać się dla swojego dziecka o wydanie orzeczenia (do celów oświatowych, o niepełnosprawności lub innych), przeczytaj proszę uważnie poniższe wskazówki: ROZWIŃ

Dokumentacja niezbędna do uzyskania zaświadczenia lekarskiego do celów orzeczniczych:

 

  1. Opinia psychologiczna z wynikiem badania rozwoju poznawczego

  2. Opinia z placówki edukacyjnej

  3. Druk zaświadczenia

  4. Opinie od wszystkich terapeutów, jeśli dziecko jest objęte terapią

  5. Zaświadczenie lub inna dokumentacja medyczna od pozostałych specjalistów jeśli dziecko jest objęte leczeniem

  6. Wyniki badań medycznych (EEG, MR głowy i inne)

  7. Poprzednie orzeczenie, jeśli było wydane

Nauczanie indywidualne NIE jest zalecaną formą kształcenia dla dzieci z trudnościami emocjonalnymi. Zazwyczaj sprzyja narastaniu trudności w relacjach społecznych, ograniczaniu aktywności potrzebnych do prawidłowego rozwoju. W sytuacji przewlekłego – ponad rocznego, stosowania tej formy, powrót do dobrego funkcjonowania szkolnego jest bardzo utrudniony.

 

Decyzja o wydaniu zaświadczenia do tej formy kształcenia zawsze należy do lekarza prowadzącego leczenie.

Jeśli zaburzenia emocjonalne (szczególnie zaburzenia lękowe lub psychosomatyczne) uniemożliwiają funkcjonowanie szkolne, warto rozważyć leczenie w ramach Oddziału Dziennego dla dzieci i młodzieży (zazwyczaj realizują również obowiązek edukacji), lub w sytuacji braku dostępu do takiej formy leczenia – pobyt w Oddziale Leczenia Nerwic dla dzieci i młodzieży. 

ZWIŃ

5. Jeśli masz dziecko objęte leczeniem psychiatrycznym... ROZWIŃ

Zazwyczaj najważniejsza w leczeniu jest psychoterapia – zarówno indywidualna jak i rodzinna, często również grupowa – np. w formie zajęć psychoterapii lub treningu umiejętności społecznych.

 

Terapia Rodzinna w sytuacji gdy dziecko wymaga leczenia psychiatrycznego, w wielu wypadkach jest niezbędna. Skierowanie do takiej formy leczenia nie oznacza „winy” rodziców za problemy dziecka, oznacza ważność dobrych relacji w najbliższej rodzinie dla procesu zdrowienia. 

 

Brak poprawy w leczeniu zazwyczaj nie jest związany z brakiem postępów w terapii, ale z niepodjęciem tej formy leczenia pomimo takich zaleceń.

ZWIŃ